Kamil Gajda

Pod ostatnim wpisem o ADHD pojawiła się prośba o wskazówki co do miejsc pracy dla osób neuroatypowych. Temat rzeczywiście jest wart poruszenia, ponieważ ADHD wbrew powszechnemu mniemaniu, to nie tylko trudności z uwagą i nadruchliwość, ale cały zestaw specyficznych uwarunkowań, które mają swoje plusy i minusy. Może zacznijmy od koncentracji, bo nawet tutaj sprawa nie jest jednoznaczna.

ADHD to zaburzenie neurorozwojowe, które objawia się niedoborem neuroprzekaźników, takich jak dopamina i noradrenalina. Wiąże się to deficytami w aspekcie funkcji wykonawczych tj. koncentracji uwagi, organizacją działań, przechodzeniem od jednego zadania w drugie etc. Poza tym trudnością w regulacji emocji, impulsywnością, drażliwością i natłokiem myśli (1).

Pojęcie neuroatypowości wynika z odmiennego podejścia do zaburzeń neurorozwojowych, takich jak m.in. spektrum autyzmu, czy spektrum ADHD. W klasyfikacjach medycznych diagnozuje się je u osób w istotny sposób odbiegających od normy pod kątem funkcjonowania mózgu. Okazuje się jednak, że osoby ze spektrum wykazują pewne szczególne uzdolnienia i dobrze rozumieją się między sobą.

Dziś porozmawiamy o oporze przed dokonywaniem zmian, o tym, jakie są mity na temat lęku i na temat radzenia sobie z lękiem oraz tym, jak się zmotywować do zmiany.

Na pewno już nieraz zdarzało wam się usłyszeć – przesadzasz, katastrofizujesz i o ile w kontekście odczuwanych emocji, te słowa mogą nas tylko zniechęcać do dalszego kontaktu, to w kontekście naszego lęku jest w nich dużo prawdy.